Annesi, küçük oğlunun iyi bir hristiyan olmasını ister ve bunu her fırsatta ona telkin yoluyla vermeye çalışırdı. Oğlunun en büyük hayali ise bir bisikleti olmasıydı. Annesinden istediğinde annesi ona "Tanrı'ya dua et, o verir" demişti. Üç gün - beş gün dua eden çocuk hala bisikletine kavuşamayınca kiliseye gideceğini söyleyerek evden ayrılır. Anne çok mutludur. Nihayet küçük oğlu dindar bir kişi olmaktadır. Akşam ne yapıyor diye oğlunun odasını gözlediğinde küçük oğlu Meryem Ana'nın kilisedeki heykelini odasına getirmiş ve yüksek sesle dua etmektedir:
"Tanrım. Karın elimde... Artık bisikleti ister gönder, ister gönderme....Gerisi sana kalmış."

çok güzel ya
teşekkürler

Sayın mehmetdemiral, beni yanlış anlamamanızı ümit ederek, fıkra dahi olsa bu tür şeylerin doğru olmadığını, başta yaratıcımız olmak üzere tüm kusal değerlerimilze ilgili konularda her zaman (istisnasız) saygılı olmamız gerektiğini düşünüyorum. Zaman zaman hepimiz farkında olmadan, fıkra, espri, şaka vs. diyerek kutsal değerlere pek uygun olmayan sözler söyleyip, davranışlar sergileyebiliyoruz. Lütfen beni yanlış anlamayın, bir kardeşiniz olarak fikrimi söylemek istedim.